"I kudłate i łaciate, pręgowane i skrzydlate..."

Jak to miło, że mogłam podzielić się z wami swoją radością z udanego urlopu. Dzięki za cudne komentarze, fajnie się czytało, że moje zdjęcia uruchomiły miłe wspomnienia z waszych pobytów, a także zachęciły do wyjazdów w przyszłości.:) Może się kiedyś tam spotkamy? ;)

Na komentarze, powiedzmy, mniej entuzjastyczne, padły odpowiedzi, między innymi moja, ale nie tylko, mam nadzieję, że autorka w/w będzie nimi usatysfakcjonowana…

Dzięki również za pochwały pod adresem wyrobów wymiankowych.:)

Dziś trzecia i ostatnia partia zdjęć – ale przewrotnie już bez widoków. Zgodnie z tytułem będzie o zwierzątkach. Zanim jednak przejdę do tych z innego kraju, najpierw przedstawię wam jeden z symboli polskości – będzie to ptak, ale nie orzeł.;)

Otóż w mojej rodzinie niedługo pojawi się nowy członek rodziny, a że stanie się to poza Polską, postanowiłam wyszyć i wysłać  przyszłym szczęśliwym rodzicom kartkę z gratulacjami. Nie wiem, kto przynosi dzieci w Anglii, zatem uznałam, że zaufam naszemu  niezawodnemu bocianowi.;)

Na razie sam hafcik, bo nie mam jeszcze pomysłu na kartkę. Poza tym zamierzam wyszyć też wersję „różową” – nadal nie wiadomo, jakiej płci będzie w/w dziecię…

A oto zwierzątka, które spotkaliśmy na południu Europy:

Małe toto, a wbija się mocno i rani. Jeżowiec.

Podobno cykada.

Dzieci jadły, jedno przezornie znikło gdzieś za łodzią, a mamusia pilnie nas obserwowała.

Ten żółw razem z kolegami żył w fontannie ze zdjęcia poniżej.

I parę zdjęć z corocznego wyścigu osłów, który odbywa się w Tribunj w pierwszy weekend sierpnia.

Na początku było mi żal osiołków, że są zmuszone do ciężkiego wysiłku tylko dla zabawy ludzi, ale osły to osły. Rządzą się własnymi prawami i nie dadzą sobie w kaszę dmuchać.;)

Jeden uskuteczniał Wielką Pardubicką, sądząc zapewne, że im szybciej osiągnie metę, tym szybciej pozbędzie się głupka z grzbietu.

Inny kroczył dostojnie, nie przejmując się zupełnie poganianiem słownym i dotykowym. „A co mi zrobisz’? –zdawał się mówić.

Kolejny stanął sobie w trakcie wyścigu tam, gdzie mu się właśnie spodobało i nie wzruszały go błagania sympatycznego skądinąd Chorwata.

 Jeszcze inny postanowił skończyć wyścig przed czasem i nie ruszył się z naszej wysepki, gdzie mieszkaliśmy, aż do rana.

Wierzcie mi, zabawa była przednia.:))

Dorotko, figi mieliśmy na wyciągnięcie ręki, pod balkonem rosło drzewo... Niestety, owoce były jeszcze niedojrzałe.:(

Beva, żadnych kolibrów nie widziałam... Chodzi o motyle?;)

Marii, nie wiem, skąd obdarowująca mnie miała te książki, twierdziła, że od dawna jest ich posiadaczką, ale sama nie wyszywa, więc mnie bardziej się przydadzą.:)

To tyle. Następny post będzie już wyłącznie robótkowy (o ile coś zrobię…);)

Pozdrawiam!:)